بذر آویشن(Thymus vulgaris):

اهمیت دارویی:
اندام هوایی این گیاه حاوی اسانس است و دارای بویی مطبوع می باشد بخصوص در زمان به گل رفتن.

مهم ترین مواد موثره آویشن از نوع اسانس تیمول می باشد که دارای 38 ترکیب دیگر نیز می باشد. اسانس آویشن مایعی زردرنگ و سبکتر از آب است. از دیگر اسانسهای آن می توان به کارواکرول- پاراسیمول- لینالول- و سینئون اشاره نمود. خواص درمانی:
اسانس آویشن خاصیت ضدباکتری و ضدقارچی دارد. در معالجه سرفه نیز مفید می باشد.

کاشت به صورت مستقیم و غیرمستقیم امکان پذیر است.

زمان مناسب برای کاشت مستقیم اواسط فروردین ماه در ردیفهایی به فاصله 40 -50 سانتی متر با عمق نیم سانتی متر در هر هکتار 6 کیلو گرم بذر مصرف می شود.

کاشت به صورت غیر مستقیم نیمه اول اسفند ماه در خزانه با فاصله 25 تا 30 سانتی متر کشت، زمانی که نشاء به 12 سانتی متر رسید (اواخر شهریور) آنرا به زمین اصلی منتقل می نمایند فاصله دو ردیف 50 سانتی متر روی ردیف 25 سانتی متر.

کشت آن در داخل آپارتمان در گلدانهای مستطیل، پشت پنجره نیز امکان پذیر می باشد.